De Morgen kopte dit weekend, in het kader van Corona, dat we om gezond te zijn meer moeten buitenkomen. Ik viel van mijn stoel en kroop er vervolgens weer op. Aha, juist, voor al de rest mogen we binnen blijven, maar voor Corona moeten we meer naar buiten. Buiten Corona doet onze gezondheid er niet toe of wat? De wereld op z’n kop.

Voor zij die het vergeten zijn: Als ge op de pot gaat zitten moet ge uw gat afkuisen! En daarna moet ge uw broek weer optrekken! Ik vermoed dat ik u dat niet moet uitleggen, ik spreek tenslotte geen Chinees. De meesten, tenzij dementie hen al in haar macht heeft, weten dat zelf ook wel. Maar bij het lezen van artikels zoals dat van De Morgen, zakt mijn broek wel af van verbazing. Is het dan zover gekomen met de wereld dat we niet meer weten dat we moeten buiten komen en bewegen om gezond te zijn? Neen, niet enkel nu met dat ellendige virus. Hoe ver zijn we afgedwaald dat we 3 bladzijden van een krant moeten wijden aan het uitleggen wat bewegen in de buitenlucht met je doet. What’s next, dat we moeten uitleggen hoe en waarom je je gat moet afvegen? Om de proef op de som te nemen, deed ik dan maar wat een mens pleegt te doen met de krant. Voor sommigen is dat: ze op de wc-pot lezen (en erna alles netjes afvegen). Voor mij was dat: Naar het bos trekken met loopschoenen, gepakt en gezakt met brunch en gazet in aanslag. Ik kan u alvast verklappen dat de gevoelsmatige beleving van mijn uitje met krant net iets anders was dan dat van de krant op een wc-pot.

Pak je zak

Mijn plooibox werd netjes gevuld met de benodigdheden om een herfstse zondagochtend tot een klein zaligmakend kunstwerkje te verheffen. Ik stak eerst mijn temperatuurgevoelige wijsvinger nog even door het venster om te voelen hoeveel laagjes ik nodig zou hebben voor de training en voor den après. Op mijn vinger, de vlees en bloed geworden variant van de barometer, viel onmiskenbaar af te lezen dat mijn tenen er die dag niet zouden afvriezen, maar dat een onderschatting van de elementen mij zuur te staan zou komen. Muts, winddichte broek met voering, dikke sokken, warm wollen truitje en een donsjasje vlogen de plooibox in. En niet te vergeten, droge schoenen. Daarna was het de beurt aan de brunch. Ik mikte yoghurt, granola, rode bessen, druiven, banaan en wat noten zorgvuldig in de bak. Intussen borrelde de waterkoker gezellig, zodat een thermos thee er ook nog bij kon. Tot slot, de krant nog, en, je bent een muziekliefhebber of je bent het niet, benodigdheden voor een muziekje tijdens en na het lopen.

Je zou denken dat er niets speciaal is aan je spullen pakken, reservekledij pakken, eten pakken en muziekje voor tijdens het lopen. En dat klopt. En toch…

Didn’t know what I was in for, when I signed up for that run

Zorgvuldig heb ik mijn muzieklijstje geselecteerd. Neen, geen pompende beats, zoals zovelen graag horen tijdens hun loopje. Geen furieuze Eminem die je vooruit schreeuwt alsof je diep van binnen één brok woede bent. Zelfs geen AC/DC, of Bruce Springsteen. Nope, ik heb gekozen voor een rustig uitstapje, eentje waar tempo er niet toe doet. Of net wel. Het tempo moet traag zijn, heel traag, zodat je alles goed in je kan opnemen. Ik loop zodanig langzaam dat het aanvoelt alsof ik langzaam door een stilleven voortbeweeg. Zo nu en dan stop ik eens, aan een prachtige boom, een grote zwam, of aan dat poeltje waar door windstoten vallende eikels spontaan een schouwspel veroorzaken. Kevin Morby trapt het boeltje op gang, met zijn prachtige Beautiful strangers. Norah Jones nodigt me fluisterend in mijn oor uit om met haar mee te komen, dieper het bos in, met haar Come away with me. De fantastische Phoebe Bridgers zingt vervolgens enigszins introspectief: "Didn’t know what I was in for, when I signed up for that run." Wel, deze run bevalt me best. De stem van Phoebe Bridgers krijgt een waardige opvolger met -hot aan he muziekfirmament in 2019 en 200- Big Thief, eerst met het prachtige meeslepende Paul, om nadien zowaar even een opstoot van energie te voelen in het etherische Forgotten Eyes. Moet je echt eens doen, die nummers in je opnemen, in een bos waarvan de kruinen heen en weer wiegen terwijl ze hun eerste gele bladeren afwerpen. De hypnose, als we dat woord mogen gebruiken voor een trip naar hogere sferen, is compleet als Cigarettes After Seks het zeemzoete K. inzet. Meanderend laat ik me door het bos meeslepen. Het bos is prachtig, de bladeren kleuren in alle kleuren. #Yellowleavesmatter. Mijn geest draait op volle toeren. Als je aan ideeën of mentale energie nood hebt, dan is zo’n uitje beter dan  eender welke dure therapie. Als herboren kom je het bos uit. Je zou gewag kunnen maken van fancy termen als meditatie of mindfullness, maar die zijn niet aan mij besteed. Het zijn holle termen waar mensen met een neus voor zaken of, tenminste met een businessopleiding, een verdienmodel mee kunnen opbouwen. Ik kan er niks mee.

Back to basics: lopen zoals onze voorouders

Al even achteloos als dat je na je grote boodschap het wc-papier hanteert, had ik mijn loopschoenen genomen. Ook daar hetzelfde verhaaltje. Er wordt in artikels en studies gedaan alsof het warm water uitgevonden is. “We moeten ons natuurlijke beweegpatroon terug herontdekken.” Oké, oké, ik beken, ik pleit schuldig, in onze looptechnieklessen en workshops sla ik je er ook mee om de oren. Ik dus met mijn INOV8’s het bos in. De dunnere zool en lagere hiel zorgen ervoor dat je voet en voetboog heel anders werken en dat daardoor je hele beweegpatroon verandert. Je gaat erdoor terug op een natuurlijkere manier bewegen. Helemaal te gek werd het na de training. Dat stel schoenen voor na de training – je houdt het bijna niet voor mogelijk – was een paar barefoots (Merrell). Je zou bijna gaan vermoeden dat het erom gedaan is.

De après-run

Eens mijn training erop zat, kon ik me EIN-DE-LIJK tegoed doen aan warme kledij en lekker eten.

Het lijkt wel een riedeltje. Fruit, noten, yoghurt, granola… Ook hier dingen die me heel evident en normaal lijken, maar waar in de afgelopen jaren een hele hype rond ontstaan is. Voor het ecologische aspect, voor de fysieke gezondheid, voor de mentale gezondheid, of vanuit het standpunt van dieet. En ja, het klopt dat dat gezond eten een positief effect heeft op je brein en emoties. Dat effect heeft dat buiten bewegen en dat buiten eten evenzeer. Het totaalpakket is een enorme boost voor lichaam en geest. Zowel het buiten bewegen, het buiten zitten, het gezonde eten, en wat mij betreft ook de bijhorende muziek.

Binnenblijven, wat een idee!

In het artikel van De Morgen lees ik en ik haal er wat dingen uit. Buiten zijn verlaagt stress en verhoogt het geluksgevoel. 

• Buiten zijn en je vuil maken verhoogt je immuniteit. 
• Buiten zijn, verbetert de werking van je hersenen. 
• Meer buiten zijn leidt eveneens tot minder allergieën. 
• In het artikel wordt ook een project vermeld waar kinderen buiten slapen, met gunstige effecten. Tiens, wat een toeval, ik heb in de afgelopen 7 maanden ongeveer één op drie of vier nachten onder de blote hemel geslapen, in de tuin. Heerlijk, dat briesje, die sterrenhemel, die maan, de opkomende zon en de fluitende vogels. 
• Al even ‘verrassend’ spreken ze over de heilzame effecten van een koude douche of een duik in het water, lekker fris. Heilzamer dan een halve stockvoorraad van je apotheek. En hey, ook hier weer… Van maart tot oktober neem ik jaarlijks, op een 5-tal uitzondering na, enkel koude douches. Het bespaart je trouwens water. Dat terzijde. Moet je ook eens doen, opstaan met een koude douche, eventjes in de tuin frisse lucht opsnuiven en dan pas aan je dag beginnen. Je voelt de gezonde energie echt door je lijf stromen.